Dulur…. teu karasa urang geus hirup deui di mimiti warsih Hijriah sarta ahir warsih Masehi , naha warsih hareup urang masih dibéré kasempetan pikeun ngarenghap ngarasakeun deui éndahna sagala ciptaan sarta nikmatna? atawa warsih ieu téh ahir ti kahirupan urang? Ti detik ka detik terus lumangsung ninggalkeun urang tanpa urang bisa balik deui ka detik-detik katukang, naon anu geus sarta baris urang siapkeun pikeun nyanghareupan hiji poé anu teu aya deui sandiwara?, Aya keneh karya nyata anu baris nulungan sarta ngekalkeun amal-amal kahadean urang?
Teu karasa loba lalampahan sarta pasualan anu geus kaliwat , sedengkeun umur beuki ngajurung ka pati, tapi teu saurang ogé anu nyaho naha amal-amalan ditarima ku Alloh Subhanahu Wa Ta’ala atawa malahan ditolak ku kituna jadi jelema anu rugi.
Wahai hamba-hamba Alloh, saéstuna saban amalan gumantung panutupanna. Sing saha migawé alus dina sésa umurna baris dihampura kasalahanana anu geus kaliwat, sarta sing saha migawé goréng dina sésa umurna baris dihukum ku kasalahan anu geus liwat sarta kasalahan di sésa umurna. Naon anu geus liwat ti dunya sanajan dina mangsa nu katukang, éstuning geus leungit kani’matanna sarta ngan sesa-sesana lamun pati geus datang saolah-olah sakabéh éta euweuh. Urang tinggalkeun waktu nu geus liwat, papag taun hareup kudu leuwih hade tibatan taun kamari tangtuna ku paripolah nu leuwih hade….
Tidak ada komentar:
Posting Komentar